گل نرگس

گل نرگس - مهدویت - شعر - عکس - مقاله - حکایت - نوشته ادبی و ... حضرت مهدی (عج)

گل نرگس

گل نرگس - مهدویت - شعر - عکس - مقاله - حکایت - نوشته ادبی و ... حضرت مهدی (عج)

انتظار

             
دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو
                            سپندوار زکف داده ام عنان بی تو
ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ
                       ز جام عشق لبی تر نکرد جان بی تو
چو آسمان مه آلوده ام ز تنگ دلی
                        پر است سینه ام ز اندوه گران بی تو
نسیم صبح نمی آورد ترانه شوق
                          ســـربـــهار نــــدارند بلبــــلان بی تو
لب از حکایت شبهای تار می بندم
                    اگر امان دهدم چشم خون فشان بی تو
چو شمع کشته ندارم شراره ای به زبان
                        نمی زند سخنم آتشی به جان بی تو
زبی دلی و خموشی چون نقش تصویرم
                       نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو
عقیق صبر به زیر زبان تشنه نهم
                         چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو

گزارش غم دل را مگر کنم چو امین

                          جدا ز خلق به محراب جمکران بی تو


مقام معظم رهبری

رها کنید دگر صحبت مداوا را

رها کنید دگر صحبت مداوا را 
                              فراق اگر نکشد ، وصل می کشد ما را
تمام عمر تو ما را نظاره کردی و ما 
                                       ندیده ایم هنوز آن جمال زیبا را
شراره های دلم اشک شد ز دیده چکید
                                  ببین چگونه به آتش کشید، دریا را
قسم به دوست که یک موی یار را ندهم
                                     اگر دهند به دستم ، تمام دنیا را
به شوق انکه ز کوی تو ام نشان آرد
                             به چشم خویش کشیدم غبار صحرا را
جنون کشانده به جایی مرا که نشناسم
                                      طریق کعـبه و بتخانه و کلیسا را
تمام عمر به خورشید و ماه ناز کنم
                                      اگر به خانه تاریک من نهی پا را
نسیم صبح ز راهی که امدی برگرد 
                                       ببر سلام ز من آن عزیز زهرا را

ما منتظر روی تو هستیم !

دیریست که ما منتظر روی تو هستیم
                                      ما بند نجابت به تن اسم تو بستیم
دیریست که دلداده ما خانه نشین است
                            جای قدمش بوسه به صد چاک زمین است
پلک دلم امشب به نبودت پر درد است 
                              این فصل کبود از غم هجران تو سرد است
ای ساقی دلهای جهان مست نگاهت
                                     این ماه فرومانده ز چشمان سیاهت
دیریست که ما منتظر و خانه بدوشیم 
                               وقتی که قمر نیست همه تا رو خموشیم 
ای صاحب این ثانیه ها پس تو کجایی
                              فهمیده ام این جمعه گذشت و نمی یایی
دیریست که در جمعه همه مست غروییم 
                                        از ناله پریم وغزل سنگ و رسوبیم

حادثه ای ناگهان

در وا کن و به این قفس مرده جان بده 
                                       دیوارها و فاصله ها را تکان بده
ما را ز دست زندگی بی امان بگیر
                                 ما را به دست حادثه ای ناگهان بده
تا باورت کنند چو فواره ای بلند
                                خود را به تشنگان تماشا نشان بده
بر هرچه قاب پنجره رو به آفتاب
                                سهمی ز نور، تکه ای از آسمان بده
«زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول»
                             این سفره های واشده را آب و نان بده
عبدالجبار کاکایی

چشمت اگر مجال دهد

تا کی ورق ورق کنم این سر رسید را

                               چون کودکی رسیدن سال جدید را

با دست زیر چانه تو را آه می کشم
                            چون غنچه ای که آخر اسفند، عید را
برخیز و خاک را بنشان بر عزای باد
                           کافی ست هرچقدر که رقصانده بید را
با شعر مثل زورقی آشفته کرده ام
                                          آرام روزهای کران ناپدید را
بی شعر شاهی ام که پس از سال ها نبرد
                                      در پیشگاه قلعه نیابد کلید را
چشمت اگر مجال دهد ترجمان شوم
                                       با لهجه صریح تغزل شهید را

علیرضا بدیع

ضربان بهار

بوده دل بیقرار، یکسره چشم انتظار
                                           تا که ببیند تو را، ای ضربان بهار! 
غایب سبز صبور! چشم تو، یک چشمه نور
                                       لذت یک دم حضور، کرده مرا بی قرار 
نبض زمان، دست توست! جمله جهان، مست توست
                                  غرق دعا می شوم، تا که شوی آشکار 
سبز خرامان تویی! باد گل افشان تویی!
                                          پرده غیبت بدر، از سر رحمت بیار 
نیت پروازکن، نغمه ما سازکن
                                     لب به سخن بازکن، ای صنم گلعذار! 
عالم و آدم تمام، منتظران قیام

                                        تا بفرستی پیام، سر برسد انتظار 


ارمغان فشمی

راهی دگر ندارد

دلم شکسته است و زین جماعت کسی ز حالم خبر ندارد
                                  به جز که سوزد، به جز که سازد به خویش راهی دگر ندارد 
نشسته زخمی بر استخوانم که برده هم تاب و هم توانم 
                                                   طبیب پیر زمانه گوید که لطف مرهم، اثر ندارد
نه صحبت یارآشنایی، نه قاصدی نه صدای پایی 
                                            چه گویم از کوی خاطر خود که بویی از رهگذر ندارد
دگر هوای پریدن آری پریده از خاطر خیالم 
                                                    پرنده من به بستر خون تپیده و بال و پر ندارد
بیا و محو کرانه ام شو، بیا و شور ترانه ای شو
                                              بیا به محمل که بی تو دیگر دلم هوای سفر ندارد 
حدیث چشمت چه خواندنی شد ز لطف اِعراب ابروانت 

                                                                 اشارتی کن که فراق زیر و زبر ندارد


پرویز بیگی حبیب آبادی

مسیحا

دیریست که ما منتظر روى تو هستیم
                                                          ما بند نجابت به تن اسم تو بستیم
دیریست که دلداده ما خانه نشین است
                                                 جاى قدمش بوسه به صد چاک زمین است
پلک دلم امشب به نبودت پر درد است
                                                   این فصل کبود از غم هجران تو سرد است
اى ساقى دلهاى جهان مست نگاهت

                                                           این ماه فرومانده زچشمان سیاهت

دیریست که ما منتظر و خانه بدوشیم

                                                   وقتى که قمر نیست همه تار و خموشیم
اى صاحب این ثانیه ها پس تو کجایى
                                                    فهمیده ام این جمعه گذشت و نمى آیى
دیریست که در جمعه همه مست غروبیم
                                                            از ناله پریم و غزل سنگ و رسوبیم
اى نام تو شیرین به لبان و دل سارا

                                                      کى وصف جمال تو بگفته است مسیحا


سارا رمضان زاده