گل نرگس
گل نرگس - مهدویت - شعر - عکس - مقاله - حکایت - نوشته ادبی و ... حضرت مهدی (عج)گل نرگس
گل نرگس - مهدویت - شعر - عکس - مقاله - حکایت - نوشته ادبی و ... حضرت مهدی (عج)
دلبرا
دلبرا‚ دست امید من و دامان شماسر ما و قدم سرو خرامان شما
خاک راه تو و مژگان من ار بگذارد
ناوک غمزه و یا خنجر مژگان شما
شمع آه من و رخساره چون لا‌له تو
چشم گریان من و غنچه خندان شما
لب لعل نمکین تو مکیدن حظّی است
که نه طالع شودم یار نه احسان شما
رویم از نرگس بیمار تو چون لیمو زرد
به نگردد مگر از سیب زنخدان شما
نه در این دایره سرگشته منم چون پرگار
چرخ سرگشته چو گویی است به چوگان شما
درد عشق تو نگارا نپذیرد درمان
تا شوم از سر اخلا‌ص به قربان شما
خضر را چشمه حیوان رود از یاد اگر
رَسَدش رَشحه‌ای از چشمه حیوان شما
عرش بلقیس نه شایسته فرش ره توست
آصف اندر صف اطفال دبستان شما
نبود ملک سلیمان همه با آن عظمت
موری اندر نظر همت سلمان شما
جلوه دید کلیم‌اللّه از آن دید جمال
نغمه‌ای بود انا اللّه ز بیابان شما
طائر سدره‌نشین را نرسد مرغ خیال
به حریم حرم شامخ الا‌رکان شما
قاب قوسین که آخر قدم معرفت است
اولین مرحله رفرف جولا‌ن شما
فیض روح‌القدس از مجلس انس تو و بس
نفحه صور صفیری است ز دربان شما
گرچه خود قاسم‌الا‌رزاق بود میکائیل
نیست در رتبه مگر ریزه‌خور خوان شما
لوح نفس از قلم عقل نمی‌گردد نقش
تا نباشد نفس منشی دیوان شما
هرچه در دفتر ملک است و کتاب ملکوت
قلم صنع رقم کرده به عنوان شما
شده تا شام ابد دامن آفاق چو روز
زده تا صبح ازل سر ز گریبان شما
چیست تورات ز فرقان شما رمزی و بس
یک اشارت بود انجیل ز قرآن شما
هست هر سوره به تحقیق ز قرآن حکیم
آیه محکمه‌ای در صفت شان شما
آستان تو بود مرکز سلطان هما
قاف عنقای قدم شرفه ایوان شما
مهر با شاهد بزم تو برابر نشود
مه فروزان بود از شمع شبستان شما
خسروا گر به مدیح تو سخن شیرین است
لیکن افسوس نه زیبنده و شایان شما
ای که در مکمن غیبی و حجاب ازلی
آه از حسرت روی مه تابان شما
بکن ای شاهد ما جلوه‌ای از بزم وصال
چند چون شمع بسوزیم ز هجران شما
مسند مصرِ حقیقت ز تو تا چند تهی
ای دوصد یوسفِ صدّیق به قربان شما
مفتقر را نه عجب گر بنمایی تحسین
منم امروز در این مرحله حسّان شما
آیةالله غروی اصفهانی معروف به کمپانی
حرام بودن ذکر نام اصلی حضرت حجت
شماری از علما و مراجع بزرگوار تقلید بر این فتوا هستند که حرام بودن ذکر نام اصلی حضرت حجت علیه السلام، یعنی "محمد" که برخی آن را به صورت "م ح م د" یا "م ـ ح ـ م ـ د" مینویسند تا دیگر مرتکب کار حرامی نشده باشند، فقط مخصوص زمان غیبت صغری و برای تقیه و مانند آن بوده که امکان پیدا کردن جای حضرت حجت علیه السلام از سوی دشمنانشان وجود داشته است و در این زمان، یعنی زمان غیبت کُبری که دیگر چنین امکانی برای دشمنان حضرت وجود ندارد، ذکر نام "محمد" برای ایشان در گفتهها و نوشتهها حُرمت شرعی ندارد.
جامع المسائل، آیة الله محمد فاضل لنکرانی، ج 2، ص 492، سؤال 1292 و استفتائات جدید، آیة الله میرزا جواد تبریزی، ص 504، سؤال 2207
دانلود نسخه آزمایشی نرم افزار المبین 3.1.۱ با امکانات فوق العاده
این سومین محصول سایت قرآنی المبین می باشد که نسبت به نسخه های پیشین تغییرات چشمگیری داشته در این نسخه علاوه بر داشتن امکانات نسخه های قبل امکاناتی جدید به آن افزوده شده که نرم افزار را کاملا بصورت پویا و فراگیر قرار داده .امکانات و تسهیلاتی که در این نسخه آزمایشی موجود است :
- تسهیلاتی از قبیل جستجو در متون و فهرست ها
- فهرست طبقه بندی شده موضوعی آیات که از جمله موضوعات آن می توان به موارد ذیل اشاه کرد:
( صفات خداوند - پیامبر اعظم (ص) - امیر مؤمنان (ع) - اهل بیت علیهم السلام - مهدویت - قیامت - بهشت - جهنم - صفات مؤمنین و کفار - وظایف مسلمان - و... )
.
- متن قرآن مجید و ترجمه قرآن به قلم حضرت آیت الله مکارم شیرازی
- ترجمه فارسی قرآن به قلم استاد حسین انصاریان
- ترجمه فارسی قرآن به قلم استاد محمد مهدی فولادوند
- ترجمه فارسی قرآن به قلم استاد محمد کاظم مغزی
- ترجمه انگلیسی قرآن به قلم استاد شاکر
.
- متن و ترجمه کتاب شریف اصول کافی
- متن کتاب شریف نهج البلاغه و ترجمه آن به قلم استاد دشتی
- متن کتاب شریف صحیفه کامله سجادیه به انضمام مناجات های خمسه عشر ترجمه استاد حسین انصاریان
*** به مرور زمان امکانات دیگری برای این نرم افزار در سایت قرآنی المبین قرار خواهد گرفت .
دانلود نسخه 3 (بتا) نرم افزار المبین :
.
چرا این همه سوءاستفاده ؟!
- پرسش:
از اعتقاد به ظهور مهدى سوء استفاده فراوانى شده و مى شود آیا بهتر نیست اصل این موضوع را مسکوت بگذاریم تا این همه سوء استفاده چى ها آن را دستاویز خود نسازند؛ چرا ما چیزى را بپذیریم که این اندازه ممکن است از آن تعبیر نامطلوب شود؟
...
- پاسخ:
در مورد این سؤال باید اوّلا این سوال را طرح کرد که کدام واقعیّت پرارزش تر را در دنیا سراغ داریم که مورد سوء استفاده از طرف گروهى نابکار واقع نشده است؟
مگر تاریخ این همه مدّعیان دروغین نبوّت و پیامبرى را به ما نشان نمى دهد پس چه خوب است که اصلا دعوت پیامبران را به دست فراموشى بسپاریم و اصل نبوّت را انکار کنیم تا گرفتار سوء استفاده نشویم!!!
آیا به عقیده شما این سخن منطقى است ؟!
در زندگى روزمرّه تا کنون چقدر افراد را شنیده ایم که از عنوان پزشک و مهندس و دکتر، یا عناوین دیگر قلاّبى براى پر کردن جیب خود یا اغراض دیگر سوء استفاده کرده اند و شاید گاهى سالها بدون این که ردّ پایى از خود بگذارند همین راه را پیموده و به این عنوان قلاّبى معروف بوده اند.
آیا مى توان گفت حالا که عنوان «پزشک» مورد بهره بردارى نامشروع گروهى قرار گرفته باید بکلّى منکر وجود طبیب و دکتر شویم ؟!
این گونه سخن گرچه بسیار دور از منطق به نظر مى رسد امّا متأسّفانه در میان نوشته هاى بعضى از منکران اصل ظهور مهدى به چشم مى خورد.
به هر حال، این یک قاعده کلّى است که همیشه هر دروغى خود را در لباس راست قرار مى دهد و از اعتبار آن براى پوشاندن بى اعتبارى خود استفاده مى کند. هیچ خائن و نادرست و دزد و دروغگو، در چهره اصلى خود ظاهر نمى شود بلکه با استفاده از آبرو و حیثیّت و «امانت و پاکى و درستى» و تظاهر به آن ها به هدف هاى نامشروع خود مى رسند.
آیا این دلیل بى اعتبار بودن این مفاهیم عالى انسانى است؟!
ثانیاً، آیا اعتقاد به ظهور مهدى یک واقعیّت است که مورد سوء استفاده قرار گرفته یا یک امر تخیّلى است؟
اگر واقعیّت آن را پذیرفته ایم ـ چنانکه باید هم بپذیریم زیرا دلایل فراوانى بر آن در دست داریم ـ با سوء استفاده این و آن نمى توان کنارش گذارد.
به هر حال، طرز بهره گیرى درست یا نادرست از یک موضوع نمى تواند وسیله قضاوت درباره آن موضوع باشد.
آیا اگر روزى «انرژى اتمى» بوسیله جنگ افروزان سنگدل دنیا مورد سوء استفاده قرار گیرد و در یک حمله اتمى به شهر «هیروشیما» 300 هزار نفر کشته و 300 هزار نفر مجروح که پس از گذشتن سالها هنوز زخمهاى هولناک بعضى درمان نیافته به جاى بماند، دلیل این مى شود که بکلّى از این انرژى عظیم چشم بپوشیم یا اصلا وجود آن را انکار کنیم؟ چرا که بیرحمان از آن سوء استفاده کرده اند یا ضمن قبول این واقعیّت بکوشیم در مسیر صحیح و به نفع جامعه انسانى مورد بهره بردارى قرار گیرد؟
آیةالله مکارم شیرازی، کتاب حکومت جهانی مهدی (عج)، بااندکی تصرف
آشوب
بـهـار آورده گـل تا یـار مـن گـیـسـو بـرآشـوبـدجهـان را باز با یک گوشـه‌ی ابـرو بـرآشـوبـد
نگاهـت را اگـر یـک لحـظه بــر گلـها بـتـابـانـی
افق روشن شود، دنیا ز رنگ و بو بـرآشوبـد
زمیـن مشتـاق طوفان ظهـورش مانـده تا یارم
بیـاید در قدومش سبزه از هر سو بـرآشوبد
ز رخوت خسته‌ام میل جنون دارم، نگاهم کن
که صـحـرای دلـم از گــردش آهـو بـرآشوبد
به راهت رود جاری شد ز چشمانم قدم بگذار
که از نـیـزار پـلکم دسـته‌های قـو بـرآشوبد
خرامانـتـر بیـا امشـب که بـا سِحـر قدمـهایـت
جهان از رنگ و بوی روشن شب‌بو برآشوب
سید ضیاء قاسمی
"گشایش" در "انتظار" است
همه ما کم و بیش نسبت به جایگاه «انتظار» در مجموعه معارف اسلامى آگاهى داریم و قطعا تاکنون درباره فضیلت انتظار فرج مطالب بسیارى شنیده و خواندهایم. اما نکتهاى که شاید شنیدن آن براى شما تازگى داشته باشد این است که از دیدگاه اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) «انتظار فرج» یا «چشم به راه گشایش بودن» به خودى خود در عصر غیبت براى منتظران مایه گشایش، نجات و رستگارى است و از این رو شیعیان به جاى گله و شکایت از طولانى شدن غیبت و سختی‌ها و رنج‌هاى این دوران باید تلاش کنند که منتظران خوبى باشند تا همین انتظارشان، «فرج» را در عصر غیبت براى آنها به ارمغان آورد.براى روشنتر شدن این موضوع چند روایت را با هم مرور مىکنیم:
ابوبصیر مىگوید به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم:
جعلت فداک متى الفرج؟ فدایت شوم، این گشایش کى فرا مىرسد؟آن حضرت فرمود:
یا أبابصیر و أنت ممّن یرید الدنیا؟ من عرف هذا الأمر فقد فرّج عنه لانتظاره(1)؛ اى ابابصیر! آیا تو از آن گروهى هستی که به دنبال دنیایند؟ هر کس این امر را بشناسد، به سبب انتظارش براى او گشایش حاصل مىشود.
اگر کسى در عصر غیبت مؤمنانه زندگى کند؛ از بدی‌ها و زشتی‌ها دورى گزیند؛ خصال شایسته را پیشه خود سازد؛ وظایف و تکالیفى را که در صحنه حیات فردى و اجتماعى متوجه اوست به درستى به جا آورد و در انتظار ظهور امامش نیز باشد، خداوند متعال، فرج و گشایش واقعى را ـ که همان یافتن راه هدایت و رستگارى و رسیدن به سعادت و نیکبختى در دنیا و آخرت است ـ نصیب او مىسازد و در این صورت است که پیش افتادن و پس افتادن ظهور براى او هیچ تفاوتى نخواهد داشت و او در هر حال امام منتظَر خویش را درمىیابد.
امام رضا(علیه السلام) نیز در پاسخ «حسن بن جهم» که از ایشان در مورد فرا رسیدن گشایش مىپرسد، مىفرماید:
أو لست تعلم أنّ انتظار الفرج من الفرج؟ آیا تو نمىدانى که چشم به راه گشایش بودن، خود (جزیى) از گشایش است؟
او در پاسخ مىگوید:
لا أدرى إلاّ أن تعلّمنى؛ نمىدانم، مگر این که شما به من بیاموزید.
آن حضرت بار دیگر مىفرماید:
نعم، انتظار الفرج من الفرج (2)؛ آرى، انتظار گشایش، [جزیى] از گشایش است.
بر اساس همین نگرش است که در روایت‌هاى متعددى تأکید شده که براى منتظران واقعى تفاوتى ندارد که ظهور را درک کنند یا نکنند؛ چون آنها در عصر غیبت نیز در خدمت امام زمان خویش هستند؛ چنان که در روایتى از امام صادق(علیه السلام) مىخوانیم:
من مات منکم و هو منتظر لهذا الأمر کمن هو مع القائم فى فسطاطه...(3)؛ هر کس بمیرد در حالى که منتظر این امر باشد همانند کسى است که با حضرت قائم(عج) و در خیمهاش بوده باشد... .
آرى، انتظار فرج، خود مایه فرج است، اما بشرطها و شروطها. اگر کسى در عصر غیبت مؤمنانه زندگى کند؛ از بدی‌ها و زشتی‌ها دورى گزیند؛ خصال شایسته را پیشه خود سازد؛ وظایف و تکالیفى را که در صحنه حیات فردى و اجتماعى متوجه اوست به درستى به جا آورد و در انتظار ظهور امامش نیز باشد، خداوند متعال، فرج و گشایش واقعى را ـ که همان یافتن راه هدایت و رستگارى و رسیدن به سعادت و نیکبختى در دنیا و آخرت است ـ نصیب او مىسازد و در این صورت است که پیش افتادن و پس افتادن ظهور براى او هیچ تفاوتى نخواهد داشت و او در هر حال امام منتظَر خویش را درمىیابد.
...............
پی نوشت :
1 .محمدبن یعقوب کلینى، الکافى، ج1، ص371، ح3.
2 .شیخ طوسى، کتاب الغیبة، ص276.
3 .محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج52، ص126، ح18.
مجله موعود، ش 50 .
سند ذکر «وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ»
برخی میپرسند عبارت «وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ» که پس از صلوات بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) فرستاده میشود، آیا در احادیث معصومان(علیهم السلام) وارد شده و مَنصوص است و یا از چیزهایی است که علاقهمندان و ارادتمندان به آقا امام زمان علیه السلام، خودشان، پس از صلوات، آن را اضافه کردهاند؟در پاسخ به این پرسش، به حدیث زیر توجه کنید که امام صادق علیه السلام میفرمایند:
«مَنْ قالَ بَعدَ صَلوةِ الْفَجْرِ و بَعدَ صَلوةِ الظُّهرِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد و عَجِّل فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ مِن اَلِ مُحَمَّد صلی الله علیه و آله و سلم؛ هر کس پس از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: «اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم»، از دنیا نمیرود مگر آن که قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله) را درک میکند. (1)
سفینة البحار، حاج شیخ عباس قمّی، ج 2، ص49.
