مشاهده شیخ محمد حسن مازندرانی حائری

شیخ محمد حسن مازندرانى حائرى فرمود: شبى , ساعت یازده میهمانى بر ما وارد شد و حال آن که در خانه هیچ چیز براى پذیرایى نداشتیم .
با توکل بر خداى تعالى از خانه بیرون آمدم , ولى دیدم تمام دکانهابسته است .
در بازار مى گشتم که شـایـد مـغـازه اى بـاز بـاشـد بالاخره به دکانى برخوردم که باز بود.
سؤال کردم : برنج و روغن - و چیزهاى دیگرى که مى خواستم - دارى یانه ؟ گفت : هر چه مى خواهى دارم .
مـن هـم آنـچـه مى خواستم خریدم و از کیفم پولى درآوردم که خرد کند و قیمت اجناس خود را بردارد بعد هم بقیه اش را بدهد.
گفت : بقیه را ندارم .
فردا صبح بیا و ظرف روغن و کیسه اى را که در آن برنج است ,بیاور تا پولت را خرد کنم .
به منزل آمدم و براى میهمان تهیه شام دیدم .
او شام خورد و بعد هم خوابیدیم .
صبح که شد, ظرف روغن و کیسه برنج را با مبلغى که طلب داشت , برداشتم و به بازاررفتم .
دیدم همان شخص در دکانش نشسته است .
ظرف روغن و کیسه برنج را به اودادم گفت : اینها چیست ؟ گفتم : اینها همان است که دیشب از تو گرفتم .
انـکـار کـرد و گـفـت : مـن دیـشب ساعت نه در دکانم را بستم و اینها از من نیست حتمااشتباه کرده اى .
کیسه و ظرف را از من نگرفته اى .
کم کم اصرار کردم و قسمش دادم .
قسم خورد که اینها از من نیست .
دکان دیگرى هم جنب دکان او نبود که برنج و روغن و امثال اینها در آن فروخته شود.
کـم کـم یـقـیـن کـردم کـه او یا امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشریف یا یکى از ملازمین دربار آن بزرگوار بوده است

---

سایت جمکران