سوار عرصه دین

نهان از دیده ها،‌خود کرده تا کی؟ 

  چو نور دیده ها در پرده تا کی؟ 

  مکن در پرده همچون شمع، مسکن 

  برون آ تا شود آفاق، روشن 

  تو شمع بزمگاه لامکانی 

  در این فانوس سبز آخر چه مانی؟ 

  چو شمع از نور خود آتش برانگیز 

  بسوز این تیره فانوس و فروریز 

  چو داد اول زمان، نور تو پرتو 

  تو خود هم مهدی آخر زمان(عج) شو 

  سوار عرصه دین همگنان کن 

  چو شمعش، ذوالفقار آتش فشان کن 

  عدم کن ظلمت کفر از ره دین 

  به برق تیغ خون ریز شه دین

---

اهلی شیرازی