بیا عیار مه ای مده ، دفع مده ، دفع
نگر پرشور عالم نگر ، مهجور عاشق
بیا خمار شه ای نگر ، مخمور تشنه
تویی هست هر هستی تویی ، دست تویی ، پای
بیا گلزار جانب تویی ، سرمست بلبل
تویی بگزیده همه ز و تویی دیده تویی ، گوش
بیا بازار سر بر تویی ، دزدیده یوسف
جهان و جان را همه ای نهان ، گشته نظر ز ای
بیا دستار و بیدل رقصکنان دگر بار
تویی سوز غم شادی تویی ، روز روشنی
بیا بار شکر ابر تویی ، افروز شب ماه
گرو عقل هر تو پیش نو ، عالم علم ای
بیا یکبار به خیز مرو ، گاه میا گاه
جنون و شور بود چند بخون ، آغشته دل ای
بیا میفشار غوره کنون ، انگور شد پخته
برو ناگفته غم وی برو ، آشفته شب ای
بیا بیدار دولت برو ، خفته خرد ای
بیا پاره جگر وی بیا ، آواره دل ای
بیا دیوار ره از ، بود بسته در ره ور
بیا روح هوس وی بیا ، نوح نفس ای
بیا بیمار صحت بیا ، مجروح مرهم
جو دل در روان آب رو ، افروخته مه ای
بیا اغیار کوری بجو ، عشاق شادی
مولوی