باز آی که باز آید

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست 
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست 

در نعل سمند او شکل مه نو پیدا 

وز قد بلند او بالای صنوبر پست 

شمع دل دمسازان بنشست چو او برخاست 

وافغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست 

گر غالیه خوشبو شد در گیسوی او پیچید 

ور وسمه کمان کش گشت در ابروی او پیوست 

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست 

وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

---

حافظ