ای شاهد شیرین بیان

چشم بدت دور ای پری، کز همگنان والاستی 

در مکتب افسونگری، بر دلبران استاستی 

نازم تو را ای نازنین، فخر زمان، مهر زمین 

شرمنده ماهت از جبین، در عالم بالاستی 

ای شاهد شیرین بیان، آهوروش، نازک بیان 

در بین حوری منظران، بی تالی و همتاستی 

مویت سمن، رویت چمن، خلقت نکو، خلقت حسن 

مست از نگاهت مرد و زن، هر دل تو را جویاستی 

...ز آن عارض گلگون تو، ز آن قامت موزون تو 

لیلی و شا، مجنون تو، هر بخرد داناستی 

باید چو باشی در امان، از چشم زخم دشمنان 

بر مجمر رویت عیان، خالی سپند آساستی 

... به به از این رخسار تو، وزلعل شکر بار تو 

گفتار تو، اطوار تو، جان بخش و روح افزاستی 

هر چند من نالایقم، لکن به وصلت شایقم 

گر عاشقم، ور وامقم، تنها توام عذراستی 

لیلی تویی، مجنون منم، فتان تویی، مفتون منم 

اخگر تویی، کانون منم، قلبم تو را ماواستی 

در هجر رویت این منم، کافسرده شد از غم تنم 

آری فراقت ای صنم، بسیار جان فرساستی

---

منظم کازرونی