گل نرگس
گل نرگس - مهدویت - شعر - عکس - مقاله - حکایت - نوشته ادبی و ... حضرت مهدی (عج)گل نرگس
گل نرگس - مهدویت - شعر - عکس - مقاله - حکایت - نوشته ادبی و ... حضرت مهدی (عج)
دلبرا
دلبرا‚ دست امید من و دامان شماسر ما و قدم سرو خرامان شما
خاک راه تو و مژگان من ار بگذارد
ناوک غمزه و یا خنجر مژگان شما
شمع آه من و رخساره چون لا‌له تو
چشم گریان من و غنچه خندان شما
لب لعل نمکین تو مکیدن حظّی است
که نه طالع شودم یار نه احسان شما
رویم از نرگس بیمار تو چون لیمو زرد
به نگردد مگر از سیب زنخدان شما
نه در این دایره سرگشته منم چون پرگار
چرخ سرگشته چو گویی است به چوگان شما
درد عشق تو نگارا نپذیرد درمان
تا شوم از سر اخلا‌ص به قربان شما
خضر را چشمه حیوان رود از یاد اگر
رَسَدش رَشحه‌ای از چشمه حیوان شما
عرش بلقیس نه شایسته فرش ره توست
آصف اندر صف اطفال دبستان شما
نبود ملک سلیمان همه با آن عظمت
موری اندر نظر همت سلمان شما
جلوه دید کلیم‌اللّه از آن دید جمال
نغمه‌ای بود انا اللّه ز بیابان شما
طائر سدره‌نشین را نرسد مرغ خیال
به حریم حرم شامخ الا‌رکان شما
قاب قوسین که آخر قدم معرفت است
اولین مرحله رفرف جولا‌ن شما
فیض روح‌القدس از مجلس انس تو و بس
نفحه صور صفیری است ز دربان شما
گرچه خود قاسم‌الا‌رزاق بود میکائیل
نیست در رتبه مگر ریزه‌خور خوان شما
لوح نفس از قلم عقل نمی‌گردد نقش
تا نباشد نفس منشی دیوان شما
هرچه در دفتر ملک است و کتاب ملکوت
قلم صنع رقم کرده به عنوان شما
شده تا شام ابد دامن آفاق چو روز
زده تا صبح ازل سر ز گریبان شما
چیست تورات ز فرقان شما رمزی و بس
یک اشارت بود انجیل ز قرآن شما
هست هر سوره به تحقیق ز قرآن حکیم
آیه محکمه‌ای در صفت شان شما
آستان تو بود مرکز سلطان هما
قاف عنقای قدم شرفه ایوان شما
مهر با شاهد بزم تو برابر نشود
مه فروزان بود از شمع شبستان شما
خسروا گر به مدیح تو سخن شیرین است
لیکن افسوس نه زیبنده و شایان شما
ای که در مکمن غیبی و حجاب ازلی
آه از حسرت روی مه تابان شما
بکن ای شاهد ما جلوه‌ای از بزم وصال
چند چون شمع بسوزیم ز هجران شما
مسند مصرِ حقیقت ز تو تا چند تهی
ای دوصد یوسفِ صدّیق به قربان شما
مفتقر را نه عجب گر بنمایی تحسین
منم امروز در این مرحله حسّان شما
آیةالله غروی اصفهانی معروف به کمپانی
آشوب
بـهـار آورده گـل تا یـار مـن گـیـسـو بـرآشـوبـدجهـان را باز با یک گوشـه‌ی ابـرو بـرآشـوبـد
نگاهـت را اگـر یـک لحـظه بــر گلـها بـتـابـانـی
افق روشن شود، دنیا ز رنگ و بو بـرآشوبـد
زمیـن مشتـاق طوفان ظهـورش مانـده تا یارم
بیـاید در قدومش سبزه از هر سو بـرآشوبد
ز رخوت خسته‌ام میل جنون دارم، نگاهم کن
که صـحـرای دلـم از گــردش آهـو بـرآشوبد
به راهت رود جاری شد ز چشمانم قدم بگذار
که از نـیـزار پـلکم دسـته‌های قـو بـرآشوبد
خرامانـتـر بیـا امشـب که بـا سِحـر قدمـهایـت
جهان از رنگ و بوی روشن شب‌بو برآشوب
سید ضیاء قاسمی
آقا بیا
آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد
آقا بیا تا با ظهور چشم‌هایت
این چشم‌های ما کمی تقوا بگیرد
آقا بیا تا این شکسته کشتی ما
آرام راه ساحل دریا بگیرد
اقا بیا تا کی دو چشم انتظارم
شب‌های جمعه تا سحر احیا بگیرد
پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آن که کار ما بالا بگیرد
اقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد
آقا بیا تا با ظهور چشم‌هایت
این چشم‌های ما کمی تقوا بگیرد
آقا بیا تا این شکسته کشتی ما
آرام راه ساحل دریا بگیرد
اقا بیا تا کی دو چشم انتظارم
شب‌های جمعه تا سحر احیا بگیرد
پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آن که کار ما بالا بگیرد
اقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد
علی اکبر لطیفیان
قصیده بزرگ انتظار
ای زمستان مرا همچون بهار
روز و شب باشم تو را در انتظار
روشنی بخش تمام عالمی
یک ستاره در دل شب های تارنقش گل داری و عطر احمدی
صاحب علم یقین احمد تبار
هر سخن گفتی بود عین رطب
لب گشا شهد و شکر شیرین ببار
همچومرغی زاردرصحن چمن
می کنم مداحیت ای شهسوار
حسن یوسف عطر ناب نرگسی
بوی سیبی بوی گلهای بهار
تا یه کی در انتظارت سر کنم؟
جمعه های غیبتت حالا قطار
می شوند و می روند و نیستی
پس تو کی می آیی اینجا تک سوار؟
از برای دیدن چشم خمار
هردری رامن زدم دیوانه وار
باز کردم جان خودرامن سه تار
تازنم آهنگ غربت زارزار
صددریغ وصدفغان ازاین نهار
کزفراقت گشته ماراشام تار
ازبرای لحظه ی دیدار تو
درپی ات هرجمعه راگشتم سوار
روی ماهت باشدم اندرخیال
آرزویم رارواکن ای نگار
ای فدایت پابکن تودررکاب
جمله امت ره رویت با افتخار
یوسف کنعان بیا بیرون زچاه
چشم امت باشدت درانتظار
آتش عشقت بجان دارم بدان
سوخته این جان و گشته بی قرار
روی چون خورشید داری ای حبیب
رخ نما تا لیل گردد چون نهار
من ز خود بس غافلم ای سرورم
حال من دانی یقین، مشک تتار
چهره تا کی پشت ابر ای ماه رخ
بٌرقعت ای لطف حق برزن کنار
تکیه گاهی نیست در دنیا مرا
بی معین و بی کسم در انتظار
گل همه عالم شود با مقدمت
گل بیا تا گل شود هم کل خار
هست در وادی هزاران بت هنوز
چون خلیلی بت شکن ای نامدار
مهجبینم، رحمت للعالمین
ای نگارا کی رسد سر انتظار
چشم بر راه تو ام ای جان جان
تا برد نورت ز قلب من غبار
تا ببینم چهره ات رابا وقار
کفربگریزد عدالت برقرار
درره عشقت بتازم صبح وشام
تاکه شایدچشم من بیند بهار
ای قرارم از فراغت بیقرار
در غم هجرت منم چشم انتظار
این همه عاشق به شوق دیدنت
بین صدایت می‌کنند اندوهبار
چشمه ها جوشان و غران ابرها
طاقت ما طاق شد ای استوار
زان دمی تا من نظر کردم نگار
غم به دل افتاده ام حال نزار
هر که دیده رد پای مهوشت
عالٍمی عالم شده عالم نگار
آرزویم دیدن روی تو است
پس رها کن تو مرا از این حصار
یوسف زهرا برون آی از حجاب
ای همه ما شیعیان را افتخار
هجر رویت زد به جان من شرر
بهر دیدار تو هستم بیقرار
دائما ذکرم بود عجل ظهور
تا سر آید وقت سخت انتظار
کی اجابت می کنی این ناله ام
شیعیانت جملگی در اضطرار
العجل ای صاحب عصر و زمان
العجل تا گل شود کل دیار
ای امید بی کسان مهدی بیا
العجل گویم که آئی نو بهار
من خریدار سر دارم امام
حرف حق گویم چنین منصور وار
بر در هر جا روم با یاد تو
هر شب و روزم تو را در انتظار
تبیان
مکاشفه در آینه
مستی نه از پیاله نه از خـم شروع شـداز جاده سـه شنبه شب قم شروع شد
آییـنـه خیره شـد بـه مـن و مـن به آینــه
آنقدر «خیره» شد که تبسم شروع شد
خورشیـد ذره‌بیـن به تماشای مـن گرفت
آنـگـاه آتـش از دل هیــزم شــروع شـد
وقتی نسیم آه من از شیشه‌ها گذشت
بـی‌تـابــی مـزارع گـنـدم شــروع شـد
مـوج عـذاب یـا شـب گــرداب ؟ هیـچ‌یـک
دریـا دلـش گرفـت و تلاطم شروع شـد
از فال دست خـود چه بـگویـم کـه مـاجـرا
از ربــنـــای رکــعــت دوم شــروع شـد
در سجـده توبـه کـردم و پایـان گـرفت کـار
تـا گفتم السلام علیکم ... شروع شد
فاضل نظری
ما منتظر روی تو هستیم
دیریست که ما منتظر روی تو هستیمما بند نجابت به تن اسم تو بستیم
دیریست که دلداده ما خانه نشین است
جای قدمش بوسه به صد چاک زمین است
پلک دلم امشب به نبودت پر درد است
این فصل کبود از غم هجران تو سرد است
ای ساقی دلهای جهان مست نگاهت
این ماه فرومانده ز چشمان سیاهت
دیریست که ما منتظر و خانه بدوشیم
وقتی که قمر نیست همه تا رو خموشیم
ای صاحب این ثانیه ها پس تو کجایی
فهمیده ام این جمعه گذشت و نمی یایی
دیریست که در جمعه همه مست غروییم
از ناله پریم وغزل سنگ و رسوبیم
سایت جمکران
حسرت دیدار
در سرم عشق تو ای یار همانست همان
در دلم حسرت دیدار همانست همان
شعله آتش سودای تو در سر باقی استدل سوزان شرربار همانست همان
غم و اندوه فراق تو همانست که بود
زاری دیده خونبار همانست همان
در دلم صبر دگر نیست همین بود همین
جورت ای شوخ جفاکار همانست همان
تیر مژگانت همان خون دلم می‌ریزد
ستم غمزه خون‌خوار همانست همانچشم مست تو همان راهزن دل و دینست
فتنه نرگس خمّار همانست همانشربت نوش دهان تو همان روح‌فزاست
هم دوای من بیمار همانست همانشیوه ناز و تغافل که تو را بود بجاست
ستم و جور ز اغیار همانست هماندم به دم عشق توام رو به ترقی دارد
زان که حسن تو درین کار همانست هماندیده فیض به وصلت نگران است هنوز
حسرت چشم گهربار همانست همان
ملا محسن فیض کاشانی قدس‌سره
یوسف زهرا
ای آنکه بود منزل و ما وای تو چشممباز آ که نباشد بجز از جای تو چشمم
در راه تو با دیده حسرت نگرانم
دارد همه دم شوق تماشای تو چشمم
ای یوسف زهرا که سپیدست چو یعقوب
از حسرت دیدار دلارای تو چشمم
گر قابل دیدار جمال تو نباشد
ای کاش که افتد به کف پای تو چشمم
نا چند دهی وعده دیدار به فردا؟
شد تار در اندیشه فردای تو چشمم
تا کور شود دیده بدخواه تو بگذار
یک لحظه فتد بر قدرعنای تو چشمم
تا عکس تو در آینه دیده ام افتد
بازست هما ره به تمنّای تو چشمم
هر سو نگران مردمک دیده از آنست
شاید که فتد بر قد و بالای تو چشمم
باز آ و قدم نه سر دیده که شاید
روشن شود از پرتو سیمای تو چشمم
آنقدر کنم گریه به یادت که رود خواب
هر شب ز پی دیدن رویای تو چشمم
چون دیده نرگس که شد از روی تو روشن
دارد هوس نرگس شهلای تو چشمم
بگشوده سر راه تو دکّان محبّت
وا می شود و بسته به سودای تو چشمم
من "خسرو" مدّاحم و با کثرت عصیان
باشد به جزاء بر تو و آبای تو چشمم
محمد خسرو نژاد (خسرو)